ZIEMIÓRKI - SZKODLIWOŚĆ I ZWALCZANIE METODĄ BIOLOGICZNĄ

Ziemiórki szkodliwość

Ziemiórki – owady z rzędu muchówek – wyrządzają niewielkie szkody dużym, zdrowym roślinom. Problemy stwarzają w uprawach sadzonek. Szczególnie uciążliwej walki z nimi należy się spodziewać na plantacjach poinsecji (wilczomlecza nadobnego), paproci, eustomy, innych roślin ozdobnych oraz pieczarek. Ziemiórki preferują ciemne i wilgotne miejsca, bogate w substancję organiczną. Występują w szklarniach i pieczarkarniach na całym świecie.

Cykl życia ziemiórek rozpoczyna się od jaja, przechodzi w następujące po sobie cztery stadia larwalne, poczwarkę i postać dorosłą. Dorosłe muchówki mimo swoich niewielkich wymiarów – do 5 mm długości – mają charakterystycznie długie nogi. Samice składają jaja w podłoże, w pobliżu korzeni. Wylęgają się z nich beznogie larwy, z wyraźnie zaznaczoną puszką głowową. Populacja może rozwijać się przez cały rok pod osłonami, lub w ciągu wiosny i lata na zewnątrz.

Ziemiórki powodują szkody bezpośrednio oraz pośrednio. Bezpośrednie uszkodzenia wyrządzają larwy, które nadgryzają korzenie, a późniejsze stadia nawet łodygę. W sposób pośredni szkodzą larwy będące wektorami wirusów, nicieni i zarodników grzybów. Larwy poruszają się bardzo wolno, dlatego zamieranie roślin jest lokalne.

 

Ziemiórki zwalczanie metodą biologiczną




 

Stratiolaelaps scimitus występuje naturalnie w Europie, Ameryce Północnej i Japonii. Jest polifagicznym roztoczem, co oznacza, że ma szerokie spektrum odżywiania. Żeruje na skoczogonkach, larwach ziemiórek, nicieniach i innych roztoczach. W skład jego pożywienia wchodzą również puparia wciornastków. W celu ograniczenia tych szkodników, wprowadzany jest do szklarni, szczególnie w uprawach roślin ozdobnych. Jego naturalnym środowiskiem jest gleba, z tego powodu najczęściej, nie zobaczymy go na nadziemnych częściach roślin.
Jeżeli nie zapewnimy mu odpowiednich temperatur, jego rozwój będzie powolny. W 10°C wzrost całkowicie ustaje. Podobne skutki zaobserwujemy narażając go na temperaturę 32°C, śmiertelność jaj jest wtedy bardzo wysoka. Wynika z tego, że zakres temperatur jakie toleruje ten malutki roztocz jest szeroki. Tak jak u innych polifagów, widoczna jest preferencja w wyborze pożywienia. Jeżeli w uprawie znajdą różne szkodniki, pierwszym wyborem Stratiolaelaps będą larwy ziemiórek, na drugim miejscu puparia wciornastków, następnie kolejno skoczogonki, nicienie i puparia miniarek.

Jak wprowadzić Stratiolaelaps scimitus do uprawy?

Obrócić butelkę z preparatem Entomite-M i delikatnie wstrząsnąć. Rozprowadzić produkt równomiernie na podłożu lub wełnie mineralnej. Nie aplikować do pojemników w pobliżu łodygi, by zapobiec uszkodzeniu rośliny przez roztocza magazynowe.
 

Zamów produkt
Entomite-M -10 000 szt. kliknij
Entomite-M -50 000 szt. kliknij

 

Macrocheles robustulus

Jest to roztocz zamieszkujący glebę, szczególnie bogatą w substancję organiczną. Został odkryty przez Wageningen UR Horticulture w kompoście. W skład jego pożywienia wchodzi wiele szkodników roślin. Oprócz wciornastków oraz ziemiórek, żywi się kilkoma gatunkami roztoczy, jajami i larwami muchy domowej oraz niektórymi gatunkami nicieni. Optymalna temperatura do rozwoju dla populacji Macrocheles robustulus to 27°C. Gleba, w której żyją musi być wilgotna, w przeciwnym razie giną po tygodniu.





Jak wprowadzić Macrocheles robustulus do uprawy?

Obrócić i delikatnie wstrząsnąć opakowanie z preparatem Macro-mite. Rozsypać na wilgotnej glebie lub na macie z wełny mineralnej. Nie należy wysypywać przy łodydze, by zapobiec wyrządzaniu szkód przez rozkruszka mącznego. Temperatura podłoża powinna wynosić min. 15°C.





 

Zamów produkt
Macro-Mite -  50 000 szt. kliknij


 

Steinernema Feltiae
 

Istnieje wiele gatunków nicieni. Niektóre z nich należą do grupy szkodników roślin, inne to parazytoidy, które w ochronie roślin pomagają. Steinernema feltie należy do pożytecznych, z tego punktu widzenia, nicieni. Jest używana w biologicznej ochronie roślin od 1984 roku.

Steinernema przydatna jest do zwalczania larw wciornastków oraz ziemiórek. W poszukiwaniu żywiciela, aktywnie przemieszcza się w glebie. Wykazuje aktywność przy temperaturze podłoża większej niż 8°C i mniejszej od 28°C.

Nicienie nie są widoczne gołym okiem, a ich rozwój odbywa się wewnątrz żywiciela. Żyjące w glebie nicienie, wnikają do larwy-gospodarza przez otwory w jego ciele. Wewnątrz jamy ciała nicieni znajdują się bakterie, które są uwalniane z chwilą wniknięcia do gospodarza. Bakterie rozprzestrzeniają się i niszczą kutikulę szkodnika, doprowadzając do jego śmierci. Martwe larwy ziemiórek nabierają żółtego koloru.


Jak wprowadzić Steinernema feltiae do uprawy?

Prawidłowa aplikacja ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego działania nicieni. Preparat Entonem należy rozcieńczyć w 5 litrach wody o temperaturze 15-20 stopni C. Dokładnie wymieszać i odstawić na 20-30 sekund. Ponownie dobrze wymieszać, wlać roztwór do zbiornika opryskiwacza, a następnie uzupełnić odpowiednią ilością wody. Zabieg należy wykonać natychmiast po przygotowaniu roztworu. Po otwarciu opakowanie należy zużyć w całości, ponieważ nicienie nie są równomiernie w nim rozmieszczone.

Aplikację można wykonać przez podlewanie, system nawadniający lub opryskiwacz silnikowy. By nie dopuścić do powstawania zatorów, należy usunąć wszystkie filtry. Ciśnienie robocze nie może przekraczać 12 bar, a minimalna średnica dyszy to 0,5 mm (500 miktonów). Równomiernie spryskać całą powierzchnię uprawy, pamiętając aby cały czas mieszać roztwór, by zapobiec osiadaniu nicieni na dnie zbiornika opryskiwacza.

 

*przy zastosowaniu małego opakowania



Scia-Rid jest dedykowany dla pieczarkarni, dodatkowo różni się od produktu Entonem wypełniaczem, który jest dostosowany do charakterystycznego, krótkiego, cyklu produkcyjnego
 

Zamów produkt
Entonem 50 mln      kliknij
Entonem 500 mln    kliknij